ΑΣΕ: Διεκδικητικό πλαίσιο και πρόγραμμα Δράσης σε Γ.Σ Συλλόγου 28/5-Προτάσεις που αφαιρέθηκαν από Η/Δ 94ης Γ.Σ ΔΟΕ με ευθύνη ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ -ΔΙΚΤΥΟ

Διεκδικητικό Πλαίσιο και Πρόγραμμα Δράσης προς τη Γενική Συνέλευση του ΣΕΠΕ Περιστερίου «ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ ενόψει της 94^ης Γ.Σ. της ΔΟΕ.

Τετάρτη 28 Μαΐου , 6.30μ.μ, 1^Ο Δημοτικό Περιστερίου

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Συμμετέχουμε μαζικά στις γενικές συνελεύσεις των σωματείων μας ενόψει της 94^ης ΓΣ της ΔΟΕ. Η στάση των χιλιάδων εκπαιδευτικών είναι καθοριστική. Παίρνουμε θέση για όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν, παίρνουμε αγωνιστικές αποφάσεις για την κλιμάκωση του αγώνα μας το επόμενο διάστημα. «Σηκώνουμε το γάντι» μαζί με όλους τους εργαζόμενους απέναντι στην Κυβέρνηση και όλους τους συνοδοιπόρους της για την πρωτοφανή επιχείρηση τρομοκράτησης και στοχοποίησης όσων αγωνίζονται. Οι εκπαιδευτικοί δίνουμε καθημερινά τον αγώνα για τη μόρφωση των μαθητών και κρατάμε όρθιο το σχολείο χωρίς ουσιαστική στήριξη από το κράτος, με εξευτελιστικούς μισθούς και μέσα σε ένα πλαίσιο γραφειοκρατίας, αυταρχισμού και εργασιακής – παιδαγωγικής απαξίωσης.

Στις πρόσφατες δηλώσεις του Πρωθυπουργού, κατά την επίσκεψή του στο ΥΠΑΙΘΑ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι «δεν έχουν θέση στην εκπαίδευση όσοι αρνούνται από θέση αρχής την αξιολόγηση» απαντάμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο: Ο μόνος που δεν έχει θέση στο δημόσιο σχολείο είναι η κυβερνητική πολιτική που φέρνει κατηγοριοποίηση, εμπορευματοποίηση και διώξεις! Θέση στη δημόσια εκπαίδευση έχουν όλοι όσοι παλεύουν για τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών στις πιο αντίξοες συνθήκες, με αντίπαλο το κράτος και την κυβερνητική πολιτική.  Είναι βαθιά γελασμένοι όσοι νομίζουν ότι θα επιβάλουν νέο «ιδιώνυμο» εν έτει 2025 με βάση τις απόψεις και τις πεποιθήσεις επάνω σε εκπαιδευτικά και κοινωνικά ζητήματα. Οι εκπαιδευτικοί από θέση αρχής αγωνιζόμαστε για ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά. «Αρνητές» του σχολείου για όλα τα παιδιά και του δικαιώματος στη συλλογική απεργιακή αντίσταση απέναντι στην κατηγοριοποίηση και εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, είναι η ίδια η κυβέρνηση, το ΥΠΑΙΘΑ και όσοι στηρίζουν αυτή την πολιτική.

Η Κυβέρνηση προσπαθεί για ακόμα μια φορά να εξαπατήσει την κοινωνία, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς εμφανίζοντας μια επίπλαστη «εικονική πραγματικότητα» για την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία. Επιδιώκει να κρύψει τα τεράστια και εκρηκτικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει η πολιτική που εφαρμόζει, να υποβαθμίσει την πραγματική κατάσταση και τα προβλήματα που βιώνουμε οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Να καταστείλει την «αποκάλυψη» των σχεδίων της που έχουμε ως κλάδος προσπαθήσει να κάνουμε από την αρχή της χρονιάς. Η ίδια η Κυβέρνηση παραδέχεται ότι τα αντιεκπαιδευτικά της σχέδια δεν προχωράνε. Ο αγώνας του κλάδου όλα αυτά τα χρόνια της έχει θέσει σοβαρά εμπόδια. Η πολιτική των απειλών, των διώξεων και των πειθαρχικών όσων αγωνίζονται δεν έχει αποδώσει τα «προσδοκώμενα αποτελέσματα». Για αυτό γενικεύουν τις διώξεις και την τρομοκρατία απέναντι σε όποιον αντιδρά, διεκδικεί, αγωνίζεται. Θέλουν να φοβίσουν, αφού δεν πείθουν κανένα για την άδικη πολιτική τους.

Λέμε ένα μεγάλο φτάνει πια! Οι Ζωές μας ή τα Κέρδη τους!

Παίρνουμε τη σκυτάλη και συνεχίζουμε τους μεγάλους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος. Δίνουμε τη δική μας απάντηση στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης και των υπόλοιπων κομμάτων, στην πολιτική που λογαριάζει τις ζωές και τις ανάγκες μας σαν κόστος.

Καμία θυσία για τα κέρδη των λίγων και για τα γεράκια του πολέμου.

Οι εκπαιδευτικοί δυναμώνουμε την οργάνωσή μας, τη συλλογικότητα και τη διεκδίκηση μαζί με κάθε κλάδο που παλεύει, ενισχύουμε τον ενιαίο πανελλαδικό συντονισμό του αγώνα μας με στόχο την ανατροπή. Απέναντι στους εμπορικούς πολέμους για το μοίρασμα των αγορών, των ματωμένων εξοπλισμών και τις προετοιμασίες για γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, την κλιμάκωση του μακελειού στη Μέση Ανατολή, τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, τη συνέχιση των συγκρούσεων στην Ουκρανία, με την ελληνική κυβέρνηση να καμαρώνει για τη συμμετοχή της στη «συμμαχία των προθύμων» με αποστολή ακόμα και στρατευμάτων στα πεδία των μαχών.

Την ίδια στιγμή που το Ν.Α.Τ.Ο. απαιτεί 5% του ΑΕΠ για τις πολεμικές δαπάνες και η Ε.Ε. εξαγγέλλει 800 δισ. ευρώ ζεστό χρήμα για τις βιομηχανίες του πολέμου, βάζοντας «χέρι» μέχρι και στα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών ταμείων, είναι πρόκληση να μας λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς, συντάξεις, παιδεία και υγεία. Να μας δίνουν αύξηση-κοροϊδία 60 λεπτών του ευρώ την ημέρα και να λένε ότι έχουμε πάρει τον 13^ο μισθό.

Την ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι καταγράφουν κέρδη ρεκόρ (25% αύξηση για τις τράπεζες, 770εκ € για τους ενεργειακούς ομίλους, 10%  αύξηση για τα σούπερ μαρκετ κ.α.) και  τα τρισεκατομμύρια πάνε κι έρχονται στα χρηματιστήρια από τους δασμούς των ΗΠΑ ή τα αντίποινα της Κίνας και των άλλων οικονομικών κέντρων, είναι πρόκληση να κηρύσσουν τη λιτότητα για τους εργαζόμενους. Να δουλεύουμε με μισθούς που δε φτάνουν να καλύψουν ακόμα και τις βασικές μας ανάγκες και να είναι μειωμένοι κατά 45% σε σχέση με το 2010. Να ζούμε την ασύλληπτη ακρίβεια, που έχει κάνει απλησίαστα ακόμα και βασικά είδη.

Μας  εξοργίζει, την ίδια στιγμή που βλέπουμε την κυβέρνηση της Ν.Δ και τα υπόλοιπα κόμματα της ΕΕ να μας μιλάνε για την «ευελιξία της οικονομίας» ή για τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και να χαρακτηρίζουν «εξαλλοσύνες» μια σειρά κατακτήσεις που τσάκισαν όλες οι κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια (πχ 13^ο και 14^ο μισθό), εμείς να αδυνατούμε να καλύψουμε ακόμα και τις στοιχειώδεις ανάγκες μας, όπως στην υγεία, που πρέπει να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη ακόμα και στα δημόσια νοσοκομεία, με την εμπορευματοποίηση και τη γενίκευση των απογευματινών χειρουργείων, αλλά και τον αποκλεισμό ενός σημαντικού τμήματος των εργαζομένων από την τέχνη, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, που αποτελούν βασικές κοινωνικές ανάγκες. Να βρισκόμαστε μέσα σε χώρους εργασίας – παγίδες θανάτου και νέες «κοιλάδες των Τεμπών» με 300 νεκρούς στον βωμό των κερδών των αφεντικών μόνο τα τελευταία 2 χρόνια. Να βλέπουμε τα κοράκια των τραπεζών και των funds να ορμάνε με λύσσα πάνω στη λαϊκή κατοικία και να γενικεύουν το αίσχος των πλειστηριασμών.

Δε θα πληρώσουμε εμείς τις ματωμένες μπίζνες, τους εμπορικούς και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους  τους.  Στον δρόμο της ανατροπής βρίσκεται η ελπίδα.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Ο κλάδος με αιχμή του δόρατος όλα τα μεγάλα ζητήματα που μας βασανίζουν καθημερινά μπορεί να βγει στο προσκήνιο και να ανοίξει ακόμα περισσότερο την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση της Ν.Δ. και αυτή την πολιτική. Έχουμε δύναμη να καταφέρουμε πολλά. Να δείξουμε με το βέλος τον πραγματικό υπεύθυνο, την Κυβέρνηση και τα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική που παίρνει τα πάντα από τους πολλούς και τα δίνει σε λίγα μεγάλα συμφέροντα.

• Όλο το προηγούμενο διάστημα αναδείξαμε την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη του κλάδου για αυξήσεις στους μισθούς, για επαναφορά δώρων και για μέτρα στήριξης της καθημερινής μας διαβίωσης. Μεγάλο τμήμα συναδέλφων βιώνει με έντονο τρόπο την οικονομική εξαθλίωση. Η κατάσταση έχει φτάσει πραγματικά στο μη παρέκει. Χρειάζεται να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις το επόμενο χρονικό διάστημα ο κλάδος να μπει στον αγώνα με όρους αποφασιστικής αναμέτρησης και διεκδίκησης με βάση το πλαίσιο μας γιατί «πριν τελειώσει ο μήνας τελειώνει ο μισθός» και γιατί «δάσκαλος φτωχός – αμόρφωτος λαός». Να δυναμώσει η αγώνας για υπογραφή ΣΣΕ.
• Από την αρχή της σχολικής χρονιάς αναμετρηθήκαμε με την προσπάθεια της κυβέρνησης για συμπτύξεις τμημάτων που στην πράξη σημαίνει λουκέτα σε λειτουργούντα τμήματα που αντιστοιχούν σε πάνω από 100 σχολεία πανελλαδικά. Πρόκειται για μια κυνική ταξική επιλογή της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘΑ ώστε να πετύχουν την περιβόητη «εξοικονόμηση» δαπανών για την εκπαίδευσης. Αποδεικνύεται ότι οι ανάγκες των μαθητών μας και όροι λειτουργίας των σχολείων μας αντιμετωπίζονται ως κόστος από την κυβέρνηση κάτι που συνέβαινε διαχρονικά και σήμερα ομολογείται κυνικά. Η κατανομή των μαθητών που πρόκειται να φοιτήσουν στην Α΄ Δημοτικού έγινε από τις αρμόδιες Πρωτοβάθμιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης “σύμφωνα με τις διαθέσιμες θέσεις ανά Δημοτικό Σχολείο”, που σημαίνει επιβολή πολυπληθών σχολικών τμημάτων (25 μαθητές ανά τμήμα) και αποκλεισμό παιδιών από το σχολείο της γειτονιάς τους. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σκληρό και τρομακτικό σχέδιο για μαζικά κλεισίματα σχολείων με ταυτόχρονη συγκέντρωση μαθητών και γενίκευση των τμημάτων με 25παιδιά στα υπόλοιπα.
• Τα κενά και οι ελλείψεις στα σχολεία ακόμα και λίγο πριν το τέλος της χρονιάς, με χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες, παρά το όργιο περικοπών κάνει την κατάσταση μη διαχειρίσιμη για τη στοιχειώδη λειτουργία των σχολείων. Ενώ η πολιτική φτωχοποίησης των εργαζομένων για να κερδίζουν οι λίγοι αναγκάζει χιλιάδες εκπαιδευτικούς να μη δέχονται την πρόσληψη ή να παραιτούνται, γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τους εξευτελιστικούς μισθούς.
• Η κατάσταση με τη χρηματοδότηση των σχολείων είναι τραγική. Υπάρχουν σχολεία που δεν έχουν ούτε τα βασικά είδη όπως καθαριστικά για να λειτουργήσουν. Βγήκαν και στην δημοσιότητα πρωτοφανείς καταστάσεις με σχολεία να αναγκάζονται να ανταλλάσσουν προϊόντα για να λειτουργήσουν. Είναι πολιτική επιλογή η οικονομική ασφυξία των σχολείων ώστε να εξωθηθούν στην αναζήτηση ίδιων πόρων. Επιδιώκουν να οδηγήσουν την εκπαίδευση στην αγκαλιά των χορηγών, των επιχειρηματικών συμφερόντων και αναγκάσουν τους γονείς να βάλουν το χέρι ακόμα πιο βαθιά στην τσέπη. Να πληρώσουν διπλά και τρίδιπλα. Έτσι οδηγούμαστε στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.
• Τα πολύ σοβαρά ζητήματα της ασφάλειας των σχολικών υποδομών με περιστατικά με τους σωλήνες να σκάνε εν ώρα μαθήματος και ταβάνια να καταρρέουν δεν είναι μεμονωμένα, αλλά δυστυχώς η επικίνδυνη καθημερινότητα στα περισσότερα σχολεία. Η απαξίωση των σχολικών υποδομών και η λογική του κόστους στη συντήρηση και ασφάλεια διαμορφώνει συνθήκες επικίνδυνες και εγκληματικές.
• Η κυβέρνηση προχωρά με γοργούς ρυθμούς την πολιτική της κατηγοριοποίησης, της πλήρους εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Μετά την αθλιότητα με τα «Ωνάσεια» επιχειρηματικά σχολεία, τη θεσμοθέτηση του Διεθνούς Απολυτηρίου (ΙΒ) σε Πρότυπα και Πειραματικά Λύκεια μετατρέποντας τα σύγχρονα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών σε ανισότιμη «ευκαιρία», προχώρησε ένα βήμα παραπάνω με την ανακοίνωση ίδρυσης Τεχνικών Γυμνασίων, «κοινωνικής εργασίας» για παιδιά με «αποκλίνουσα» συμπεριφορά, δηλαδή δημιουργία σχολείων-γκέτο σαν αναμορφωτήρια για να πεταχτούν οι «παραβατικοί» μαθητές. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ταυτίζουν αυθαίρετα και απαράδεκτα τη βία και την παραβατικότητα με τους εργαζόμενους που τα «φέρνουν δύσκολα», να επιχειρούν να στοχοποιήσουν τον ριζοσπαστισμό και τους κοινωνικούς αγώνες.

 

 

Η τρομοκρατία δεν μας σταματά! Να παρθούν πίσω όλες οι διώξεις!

Κάτω τα χέρια από τους συναδέλφους που διώκονται για συνδικαλιστική δράση!

Τη στιγμή λοιπόν που γιγαντώνονται τα εκρηκτικά προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης ως αποτέλεσμα της πολιτικής που θεωρεί τα παιδιά μας και την εκπαίδευση κόστος, η Κυβέρνηση και το Υπουργείο, εντείνουν την τρομοκρατία και την καταστολή απέναντι στους εκπαιδευτικούς που παλεύουν ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και μαθητών και αγωνίζονται για το δικαίωμα όλων των παιδιών στην μόρφωση.

Η ένταση του αυταρχισμού και της επίθεσης στα δικαιώματά μας δεν μας εκπλήσσει. Είναι προφανές ότι είμαστε σε μια περίοδο όπου όλες οι φωνές που αντιστέκονται στη βαρβαρότητα που ετοιμάζουν, στοχοποιούνται από το κράτος και τους μηχανισμούς του, την κυβέρνηση και τη Διοίκηση. Φαίνεται ότι οι συλλογικές αποφάσεις του κλάδου αλλά και η αντοχή χιλιάδων συναδέλφων παρά τις απειλές και τις διώξεις ενοχλούν. Όσο δυσκολεύονται να πείσουν για την πολιτική τους, τόσο αναβαθμίζουν τις αυθαιρεσίες και την επιχείρηση εκφοβισμού. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του κλάδου μας, με τη βιομηχανία διώξεων και πειθαρχικών σε συναδέλφους για κάθε αφορμή, με τις καθημερινές  απειλές και των μπαμπούλα των ποινών σε συναδέλφους, με την απειλή δυνητικής αργίας στη συναδέλφισσα στο Μενίδι, στην Παιανία, με την δυνητική αργία της συναδέλφου στον Πειραιά, που εφαρμόζοντας συλλογικές αποφάσεις μέσα από τα σωματεία τους, παλεύουν ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, για την άμεση μονιμοποίηση των νεοδιόριστων συναδέλφων τους, διεκδικούν λύσεις για τα προβλήματα των σχολείων μας.

Ο αγώνας που δίνουμε ενάντια στην αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση εδώ και 4 χρόνια παραμένει ανοιχτός γιατί αυτό το αποφάσισαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα από τις μαζικές ΓΣ του Μάρτη του 2024 και η ΓΣ της ΔΟΕ το περασμένο καλοκαίρι. Είναι αγώνας για την υπεράσπιση του δημόσιο σχολείου και της παιδαγωγικής μας υπόστασης. Αυτός ο αγώνας έχει «αποκαλύψει» τα σχέδιά της κυβέρνησης, που στρέφονται ενάντια στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Είμαστε όλοι δεσμευμένοι να τον συνεχίσουμε με βάση τις αποφάσεις μας. Οι εκπαιδευτικοί δεν έχουμε υποπέσει σε κανένα πειθαρχικό παράπτωμα, ούτε αρνούμαστε κάποιο υπηρεσιακό καθήκον, αλλά συμμετέχουμε στις συλλογικές αποφάσεις της Ομοσπονδίας και ασκούμε το απεργιακό μας δικαίωμα. Η προσπάθεια εφαρμογής των ν. 4692/20 και 4823/21 σε επίπεδο δομής και περιεχομένου του σχολείου και το εργαλείο της λεγόμενης αξιολόγησης βρίσκουν ισχυρές αντιστάσεις. Και αυτή είναι μεγάλη παρακαταθήκη των αγώνων του κλάδου. Αυτόν τον αγώνα συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη!

 

Συνεχίζουμε τον αγώνα συσπειρωμένοι στις αποφάσεις του κλάδου για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τα εργασιακά των εκπαιδευτικών!

Απέναντι στη μοιρολατρία, στη λογική του “δεν γίνεται τίποτα”, “δεν αλλάζει τίποτα”, με τη σχεδιασμένη παρέμβασή μας και δράση έχουμε σημαντικά αποτελέσματα, βάζουμε στο επίκεντρο τις ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων. Αυτή η δύναμή μας φάνηκε στη συγκλονιστική απεργία στις 28 Φλεβάρη, 2 χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών, και στις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν. Αυτές οι κινητοποιήσεις αποτέλεσαν αποφασιστική καμπή στις εξελίξεις. Στρίμωξαν την κυβέρνηση της Ν.Δ. και αποκάλυψαν ακόμα πιο εμφατικά ότι το κέρδος και οι  πολιτικές της εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης κάθε πλευράς της ζωής μας, που ακολούθησαν πιστά και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, είναι δολοφονικές.

Καμία αναμονή, καμία ανοχή σε αυτή την πολιτική και στους διαχειριστές της. Όταν η κυβέρνηση και τα κόμματα που υπηρετούν αυτή την αντιλαϊκή πολιτική ανησυχούν από τις τεράστιες διαδηλώσεις, πρέπει να μετατρέψουμε την ανησυχία τους σε εφιάλτη. Να βγούμε οι εργαζόμενοι, ο λαός, οργανωμένοι ακόμα πιο δυναμικά στο προσκήνιο. Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας στον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής.

ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ! Μπορούμε να κάνουμε πράξη τις δίκαιες διεκδικήσεις μας! Κανένας φόβος, καμία ανοχή, καμία αναμονή.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ-ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Να αποδοθούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών.
• Υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς 20% και επαναφορά 13ου-14ου μισθού για να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς! Να προσμετρηθεί στη μισθολογική εξέλιξη η διετία 2016 – 2017 που έχει «παγώσει».
• Δυναμώνουμε τη συμμετοχή μας στις συλλογικές αποφάσεις του κλάδου ενάντια στην αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση. Να καταργηθούν οι νόμοι 4692/20 και 4823/21.
• Να παρθούν πίσω οι διώξεις και τα πειθαρχικά! Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι διώξεις, ούτε σκέψη για δυνητική αργία στις 2 συναδέλφισσες της Ανατολικής Αττικής. Να παρθεί πίσω η απόφαση της δυνητικής αργία της συναδέλφισσας από τον Πειραιά. Κάτω τα χέρια από το απεργιακό δικαίωμα.
• Υπογραφή 12μηνων συμβάσεων για τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς-εξίσωση των δικαιωμάτων με αυτά των μόνιμων-εδώ και τώρα θέσπιση της 9μηνης άδειας ανατροφής τέκνων, άδεια επαπειλούμενης κύησης όση χρειαστεί, κανένας κόφτης στο επίδομα ανεργίας.
• Μαζικούς μόνιμους διορισμούς όλων των συμβασιούχων στην εκπαίδευση.
• Εξίσωση του ωραρίου των Νηπιαγωγών με αυτό όλων των εκπαιδευτικών.
• Άμεση μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών που έχει παρέλθει η διετία της δοκιμής.
• Άμεσα μέτρα για την κάλυψη όλων των αναγκών σε εκπαιδευτικό, ΕΕΠ, ΕΒΠ και βοηθητικό προσωπικό σε όλες τις σχολικές μονάδες!
• Μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στις σχολικές μονάδες με άμεσους τεχνικούς ελέγχους από τις αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων και του κράτους!
• Εκπόνηση τώρα με ευθύνη του ΥΠΑΙΘΑ πανελλαδικού προγράμματος ανέγερσης νέων και εκ βάθρων συντήρησης των υπαρχόντων σχολικών κτηρίων.
• Να σταματήσει η συμμετοχή της χώρας με όπλα, στρατό και οικονομική ενίσχυση στους πολέμους, να κλείσουν οι βάσεις. Καμία συνδιαλλαγή με εγκληματίες πολέμου! Αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης.

 

Με βάση τα παραπάνω διαμορφώνουμε το Πρόγραμμα Δράσης μας για το επόμενο διάστημα ως και την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς:

• Συνεχίζουμε την κήρυξη απεργίας-αποχής από κάθε διαδικασία ή ενέργεια που συνδέεται  με την άσκηση των καθηκόντων μας που αφορούν στις διαδικασίες της ατομικής αξιολόγησης η οποία είναι κανονικά σε ισχύ.
• Συνεχίζουμε με τα ενιαία κείμενα την πάλη ενάντια στις διαδικασίες της «εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης», ώστε η κατηγοριοποίηση να μείνει στα χαρτιά.
• Συνεχίζουμε τις στάσεις εργασίας από ΔΟΕ και ΣΕΠΕ, προκειμένου να καλυφθούν όλοι οι συνάδελφοι σε όλες τις φάσεις της «αξιολόγησης».
• Συνεχίζουμε τις κινητοποιήσεις σε όλες τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης με αίτημα την άμεση παύση των διώξεων και των πειθαρχικών, τη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων και την έκδοση των διαπιστωτικών πράξεων από τα ΠΥΣΠΕ και ταυτόχρονη αξιοποίηση όλων των νομικών μέσων.
• Στηρίζουμε με νομικά, κινηματικά και οικονομικά μέσα τους απεργούς και τους διωκόμενους. Απαιτούμε η ΔΟΕ σταθεί με όλα τα μέσα δίπλα στους εκπαιδευτικούς.
• Επικοινωνούμε συνεχώς με τους γονείς με επιστολές, κοινές συσκέψεις και κινητοποιήσεις για ενημέρωση και κοινή δράση ενάντια στους πραγματικούς στόχους της κυβέρνησης με τις προωθούμενες αλλαγές στη δομή και το περιεχόμενο του σχολείου, που το θέλουν «αυτόνομο» και με εργαλείο την αξιολόγηση.
• Συνεχίζουμε να παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ενημέρωση και τη συσπείρωση του Κλάδου με συσκέψεις, συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, συνεντεύξεις τύπου.
• Τα σωματεία μας παραμένουν σε επιφυλακή και ετοιμότητα, για να αντιδράσουμε ενάντια στις νομοθετικές αλλαγές που θα προωθηθούν (εργασιακά, απολύσεις απεργών εκπαιδευτικών, κλπ)
• Στις αρχές του Σεπτέμβρη προχωράμε σε ΓΣ και οργάνωση της πάλης, για την οργάνωση του αγώνα μας με απεργιακές κινητοποιήσεις για υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς μας και κατοχύρωση δικαιωμάτων (άδειες στους αναπληρωτές, ωράριο Νηπιαγωγών…), με βάση την πρόταση των ΣΕΠΕ κι ΕΛΜΕ.
• Δυναμώνουμε τον πολύμορφο αγώνα, τις δράσεις και τις πρωτοβουλίες ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή της Ελλάδας, για την αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης.
• Προχωράμε σε κοινές συσκέψεις και συντονισμένο αγώνα μαζί με τις ενώσεις, τους συλλόγους γονέων και την ΑΣΓΜΕ ενάντια στο νέο σχέδιο για μαζικά λουκέτα σε τμήματα που θα επιχειρήσει η κυβέρνηση.
• ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Δ.Ο.Ε. ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΩΣ ΘΕΜΑΤΑ
• Τα μέτρα στήριξης ενάντια στις διώξεις και τα πειθαρχικά.
• Την επικαιροποίηση των οικονομικών διεκδικήσεων.
• Τη θέση για το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό.

Μέσα από όλη αυτή την προσπάθεια, βάζουμε τις βάσεις, δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για την έναρξη απεργιακού αγώνα από την αρχή της σχολικής χρονιάς 2025 – 2026, με διάρκεια, κλιμάκωση και συντονισμό, για όλα τα αιτήματα του κλάδου, αγώνα που η μορφή, η διάρκεια και η προοπτική του θα αποφασιστεί από τον ίδιο τον κλάδο, μέσα από τις Γ.Σ. αμέσως μετά την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Σε κάθε περίπτωση αποφασίζουμε ότι ο Σεπτέμβριος που έρχεται θα είναι απεργιακός, αγωνιστικός και με τον κλάδο στο προσκήνιο.

Είναι μονόδρομος να αγωνιστούμε και να νικήσουμε!

 

 

Προτάσεις που αφαιρέθηκαν από Η/Δ 94ης Γ.Σ ΔΟΕ με ευθύνη ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ -ΔΙΚΤΥΟ

1. Για το Ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό των εκπαιδευτικών.

Η Κοινωνική Ασφάλιση υπήρξε η μεγαλύτερη κατάκτηση των εργαζομένων τον εικοστό αιώνα. Τις πρώτες τρεις δεκαετίες του 21ου αιώνα οι κατακτήσεις μας έχουν χτυπηθεί με πολλούς νόμους από όλες τις κυβερνήσεις (ο νόμος Βρούτση-Αχτσιόγλου και κυρίως ο νόμος Κατρούγκαλου, οι νόμοι Χατζηδάκη 2021, Γεωργιάδη 2023), που κατάφεραν μεγάλο πλήγμα στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.

Το ασφαλιστικό αφορά νέους (συνταξιούχος μπορεί να καταστεί κάποιος σε οποιαδήποτε ηλικία και τότε θα έρθει σε επαφή με μία πραγματικότητα που θα τον σοκάρει) και μεγαλύτερους, παλιούς και νέους εργαζόμενους, με οποιαδήποτε σχέση εργασίας και οικογενειακή κατάσταση, αφορά επίσης την προσωπική, οικογενειακή ζωή και τον εργασιακό βίο και χώρο. Η ασφαλιστική κάλυψη αφορά την  ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το κίνητρο ώστε το νέο ζευγάρι να κάνει οικογένεια, την κάλυψη στις περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων στους χώρους δουλειάς και φυσικά τη σύνταξη, την  αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών.

Το ασφαλιστικό συνδέεται άμεσα με τις εργασιακές σχέσεις και το ύψος των μισθών. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η σοβαρή μείωση  των μισθών μας επέφεραν μεγάλο πλήγμα στα ασφαλιστικά μας κεκτημένα. Το μεγαλύτερο βέβαια πλήγμα προέρχεται από την άλωση των ασφαλιστικών μας ταμείων από τις κυβερνήσεις που χρησιμοποίησαν τα αποθεματικά τους για στήριξη των επιχειρήσεων και για τη λεγόμενη «κοινωνική» τους πολιτική, δηλαδή «παροχές» με ξένα κόλλυβα, έως το «τζογάρισμα» των εισφορών των νέων ασφαλισμένων.

Με τους νέους νόμους καταργείται η  αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών, αφού οι σημερινοί συνταξιούχοι αποκόπτονται από όσους νέους έχουν ασφαλιστεί μετά την 1/1/2022 και από όλους τους σημερινούς νέους εργαζόμενους που θα ενταχθούν στο νέο Ταμείο. Διαιρεί τους εργαζόμενους της ίδιας γενιάς, καθώς οι εισφορές τους θα πηγαίνουν στους περιβόητους «ατομικούς κουμπαράδες» και ο κάθε ασφαλισμένος θα καλείται να αναλάβει ξεχωριστά το «επενδυτικό ρίσκο» για τη μελλοντική του σύνταξη. Στους ίδιους «ατομικούς κουμπαράδες» θα αποτυπώνεται και το «ρίσκο» για το αν ο ασφαλισμένος θα καταφέρει να έχει δουλειά ή όχι, για το αν θα αντιμετωπίσει μια σοβαρή ασθένεια, αναπηρία κ.ο.κ.

Τα μέτρα αυτά εντάσσονται στην συνολικότερη  αντιλαϊκή πολιτική, όπου και το ασφαλιστικό τίθεται πάντα στη λογική «κόστους – οφέλους».

Στα πλαίσια αυτά έρχονται και νέες αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης (70 έτη), την ενεργοποίηση του νόμου που υπάρχει από το 1ο μνημόνιο για τη σύνδεση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης με το «προσδόκιμο ζωής», τη μείωση των συντάξεων και των παροχών σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την απουσία κρατικών δομών πρόληψης ως μη κερδοφόρων, την ιδιωτικοποίηση της Υγείας- Πρόνοιας, την έλλειψη  κοινωνικών κρατικών δομών υποστήριξης της οικογένειας, των ηλικιωμένων, των ασθενών με αναπηρία και των αναγκών αποκατάστασης, τα οποία είναι μέρος των   κοινωνικών δικαιωμάτων.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και το νέο σύστημα  επικουρικής ασφάλισης. Εφαρμόζονται  όλα αυτά και πολλά περισσότερα που ακούμε από την 10ετία του 1990 απ’ όλες τις κυβερνήσεις, που σταθερά ξηλώνουν το κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα στην χώρα μας με βάση τις απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τραπεζών, με την εφαρμογή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος προκαθορισμένων εισφορών αλλά άγνωστων απολαβών για τους ασφαλισμένους που θα συνταξιοδοτηθούν.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σύστημα ατομικής «ανασφάλειας», που ξεμπερδεύει με ό,τι έχει απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, αφήνοντας τους εργαζόμενους ως ξεκρέμαστες μονάδες, μετατρέποντας την κοινωνική ασφάλιση από δικαίωμα σε εμπόρευμα, ανοίγοντας το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση, στέλνοντας τους εργαζόμενους στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών και των επιχειρηματιών της υγείας.

Η έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ για την ιδιωτική αγορά υγείας, αναφέρει ετήσιο τζίρο 2 δις. το χρόνο, με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 6% για το 2024-2025.

Για την εξυπηρέτηση αυτών των σκοπών, μεθοδεύεται η κρατική υποχρηματοδότηση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αλλά και η αύξηση της χρηματοδότησης του ΕΟΠΠΥ από τους συνταξιούχους και τους εργαζόμενους, με άμεσες και έμμεσες πληρωμές, η εισφορά 6%  των συνταξιούχων  επί όλων των συντάξεων στον κλάδο Υγείας, η επιπλέον πληρωμή  10% των ασθενών σε φυσικοθεραπείες και λογοθεραπείες, η διαβαθμισμένη πληρωμή ανάλογη με το είδος της εξέτασης για κάθε παραπεμπτικό, ο « κόφτης» των εργαστηριακών εξετάσεων, η «επινόηση» της μείωσης της ασφαλιστικής τιμής του φαρμάκου, για να αποζημιώνει λιγότερο ο ΕΟΠΠΥ- έναντι της πραγματικής λιανικής τιμής του- και να πληρώνει ο ασθενής τη μεγαλύτερη διαφορά, τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, η αρνητική λίστα φαρμάκων- που συνεχώς διευρύνεται- και δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΠΥ.

Η διαμόρφωση της τιμής του φαρμάκου και η έλλειψη του διαμορφώνεται και από τη διακίνησή του σε αγορές με πιο συμφέρουσα τιμή.

Το μέτρο της λειτουργίας των απογευματινών χειρουργείων είναι ενδεικτικό της περαιτέρω βάρβαρης εμπορευματικής λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων, αφού επιβαρύνει το ήδη εξουθενωμένο προσωπικό. Οι ασθενείς,  για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους, γνωρίζοντας τις αναμονές στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά και το μεγαλύτερο κόστος στα ιδιωτικά νοσοκομεία, προσφεύγουν στα απογευματινά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων για πιθανώς  μικρότερη πληρωμή.

Οι αυξήσεις ψίχουλα που μας πετούν, ενώ διογκώνεται η ακρίβεια, η φτώχεια, που είναι  προαπαιτούμενο για εκταμίευση δανείων για τις επενδύσεις που πληρώνει ο λαός και δεν μπορούν να αναπληρώσουν τις τεράστιες περικοπές των 40%, 50%, 60%  (13^ος ,14^ος μισθός) που έχουμε υποστεί απ΄όλες τις ως τώρα κυβερνήσεις, την ίδια ώρα που δε γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις.

Ένας νέος άνθρωπος με όλες αυτές τις ελαστικές μορφές απασχόλησης θα πρέπει να δουλεύει δυο ζωές για να καλύψει τα ανώτερα όρια συνταξιοδότησης, αλλιώς θα πρέπει να βολευτεί με τα 436.40 ευρώ της «εθνικής σύνταξης».

Η Δ.Ο.Ε. θέτει στην προμετωπίδα των διεκδικήσεων της το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και τον αγώνα για την υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών – συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Διεκδικητικό πλαίσιο:

• Αποκλειστικά Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, μόνιμη δουλειά, Υγεία – Παιδεία αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλους.
• Κατάργηση όλου του αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου, όλων των αντιασφαλιστικών μνημονιακών νόμων. Αποκατάσταση των απωλειών
• Ουσιαστικές αυξήσεις σε όλες τις συντάξεις. Επαναφορά 13^ηςκαι 14^ης σύνταξης.
• Κατώτατη σύνταξη στο 80% του μισθού εξόδου
• Ενσωμάτωση της προσωπικής διαφοράς στις καταβαλλόμενες συντάξεις
• Κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης από όλες τις συντάξεις.
• Κατάργηση της αύξησης των ορίων ηλικίας στα 67 έτη. Καμιά αύξηση των ορίων.
• Όρια ηλικίας συνταξιοδότησης 60 για τους άντρες 55 για τις γυναίκες  ή στα 30 χρόνια εργασίας για το σύνολο των εκπαιδευτικών.
• Να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος ο χρόνος ανεργίας και- ειδικά για τους αναπληρωτές- το διάστημα ανάμεσα στην υπογραφή διαφορετικών συμβάσεων.
• Ελεύθερη έξοδος των εκπαιδευτικών, χωρίς χρονικούς περιορισμούς, όποτε επιθυμούν και συμπληρώνουν τις προϋποθέσεις με μια απλή και έγκαιρη ενημέρωση της υπηρεσίας.
• Αναγνώριση ως συντάξιμων των χρόνων του στρατού.
• Πλήρης κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων
• Επιστροφή των αποθεματικών που καταχράστηκε το κράτος από τα Ασφαλιστικά Ταμεία
• Στις συντάξεις χηρείας να καταβάλλονται στον επιζώντα και οι δύο συντάξεις με δικαίωμα επιλογής για την απόδοση του 70% χωρίς άλλη περικοπή
• Καθολική Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλο το λαό
• Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της Δημόσιας και δωρεάν υγείας και πρόνοιας, αναβαθμισμένη σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και υλικοτεχνικές υποδομές και φάρμακα
• Πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους
• Κατάργηση της «συμμετοχής» των εργαζομένων για εξετάσεις και φάρμακα
• Κατάργηση των χαρατσιών στις συνταγές για φάρμακα (1Ευρώ) και παραπεμπτικά για εξετάσεις (3Ευρώ)
• Κατάργηση της παρακράτησης 6% υπέρ του ΕΟΠΥ από όλες τις συντάξεις
• Να ανοίξουν όλες οι κλειστές δομές υγείας . Να δημιουργηθούν δημόσιες δομές οίκων ευγηρίας
• Να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό στον ΕΦΚΑ και να πραγματοποιηθεί εκσυγχρονισμός της υλικοτεχνικής υποδομής για την έκδοση συντάξεων. Άμεση χορήγηση όλων των εκκρεμών συντάξεων.
• Κοινωνικός Τουρισμός για όλους
• Άμεση απόδοση των αναδρομικών σε όλους τους συνταξιούχους χωρίς αγωγές και δικαστήρια
• Απαιτούμε ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και δουλειά με δικαιώματα για τα παιδιά μας.
• Πλήρης κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων.

 

 

 

1. Αντιμετώπιση του κυβερνητικού αυταρχισμού και την απόπειρας καταστρατήγησης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων κα ελευθεριών

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, ο κλάδος μας εδώ και 5 χρόνια δίνει με πολύ μεγάλη περηφάνια τον αγώνα ενάντια στην κατηγοριοποίηση και την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης μέσω της λεγόμενης αξιολόγησης.

Σε μεγάλο βαθμό έχουμε ακυρώσει τα σχέδια και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης και του Υπουργείου να υλοποιήσουν χωρίς αντιδράσεις τα σχέδιά τους, συνεχώς  αποδημούμε την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης περί «στήριξης» και «αναβάθμισης» των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου, αναδεικνύουμε τα πραγματικά, συνεχή και οξυμένα προβλήματα στην εκπαίδευση.

Μετά το μπλοκάρισμα της κατηγοριοποίησης των σχολείων μέσω της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης η κυβέρνηση έστρεψε τα βέλη της στους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς, στο πιο χειμαζόμενο κομμάτι του κλάδου, επιδίωξε να τους «αξιολογήσει ατομικά», ώστε να περάσουν το στάδιο του δόκιμου εκπαιδευτικού. Αυτούς που για χρόνια ολόκληρα, κάποιοι και για δεκαετίες, ως αναπληρωτές, γύρναγαν όλη τη χώρα, αφού για πάνω από μια δεκαετία  δεν υπήρξαν διορισμοί και, όταν αυτοί έγιναν, αποτέλεσαν σταγόνα στον ωκεανό.

Τον τελευταίο χρόνο, από τον Αύγουστο του 2024, βρισκόμαστε σε μια φάση κλιμάκωσης της επιθετικής πολιτικής της κυβέρνησης της Ν.Δ. και της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Αντί να λύσουν έστω και ένα από τα οξυμένα προβλήματα που δημιουργεί η πολιτική τους, ενεργοποίησαν το άρθρο 56 του ν.4823/21 ενάντια στους  εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται για το δικαίωμα όλων των παιδιών στη μόρφωση.

Το Υπουργείο Παιδείας γνωρίζει πολύ καλά ότι η απόφαση που έχουμε πάρει είναι μια συλλογική απόφαση υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές διατάξεις της υποτιθέμενης αξιολόγησης των νόμων 4692/20 και 4823/21. Αυτή η επιλογή επιβεβαιώθηκε έπειτα από τις μαζικές, καταστατικά, Γενικές Συνελεύσεις του περασμένου Μαρτίου, από την Ολομέλεια προέδρων την 1^η Απριλίου 2024 καθώς και από την 93^η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε.

Παρόλα αυτά, απέναντί μας έχουμε την κυβερνητική πολιτική του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. και τον στόχο του να τρομοκρατήσει και να εκβιάσει, για να κάμψει τον αγώνα που δίνουμε. Για αυτό και βαφτίζει «πειθαρχικό παράπτωμα» την υλοποίηση συλλογικών αποφάσεων της Ομοσπονδίας, οι οποίες μάλιστα ουδέποτε έχουν κριθεί από τα αρμόδια όργανα, στην προκειμένη περίπτωση τα δικαστήρια.

Γνωρίζουμε επίσης καλά ότι ο νομικός δρόμος του αγώνα μας είναι δύσκολος και σύνθετος. Δεν υπάρχουν ψευδαισθήσεις πως η μη εφαρμογή ή η κατάργηση των νόμων της «αξιολόγησης» περνάνε μέσα από δικαστικές αίθουσες. Αξιοποιούμε όμως κάθε μέσο, κάθε χαραμάδα, έστω και σε αυτό το αντιδραστικό νομικό σύστημα που στη συντριπτική του πλειοψηφία καταφέρεται ενάντια στους αγώνες των εργαζομένων, ώστε να δυσκολέψουμε την κυβέρνηση, να καθυστερήσουμε, να εμποδίσουμε, να αφήσουμε ανενεργούς άδικους νόμους.

Η αντίστασή μας με όλα τα μέσα συμπεριλαμβανομένων και των ένδικων όπου αυτό χρειάζεται,  αποτελεί κρίσιμο στοιχείο της μάχης για την ανατροπή των συγκεκριμένων νόμων 4692/20 και 4823/21 και την εφαρμογή των θέσεων του κλάδου για την ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού.

Ως εκ τούτου, η 94^η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε., επανεπιβεβαιώνει τα εξής:

1) Η Απεργία Αποχή που έχει προκηρύξει η Ολομέλεια Προέδρων την 1/4/2024 είναι σε ισχύ, αφού κάθε απεργία είναι νόμιμη και κρίνεται αυτοτελώς μόνο σε δικαστήριο. Συμμετέχοντας στην Α-Α ο εκπαιδευτικός ασκεί  ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Επίσης, όλοι οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στις στάσεις εργασίας της Δ.Ο.Ε. λαμβάνουν μέρος σε μια κανονική απεργιακή κινητοποίηση, κατά της οποίας, μάλιστα, το Υπουργείο δεν έχει προσφύγει, ποτέ μέχρι σήμερα, στα δικαστήρια και η περικοπή, άλλωστε, μέρους του ημερομισθίου μας, τεκμαίρει την αποδοχή της νομιμότητάς της από την πλευρά της διοίκησης.

2) Οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν σε νόμιμη απεργία δεν τελούν κανένα πειθαρχικό αδίκημα. Η συμμετοχή στην απεργία – αποχή αποτελεί άσκηση ενός νόμιμου δικαιώματος. Παρ’ όλα αυτά η πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. έχει επιλέξει να αγνοεί τα προαναφερόμενα και  παραπέμπει τους απεργούς εκπαιδευτικούς σε πειθαρχική διαδικασία με βάση τα όσα ορίζονται από το άρθρο 56 του νόμου 4823/21 δίχως να προσφεύγει και πάλι στα δικαστήρια.

3) Για τις παύσεις – καθαιρέσεις των προϊσταμένων και διευθυντών που εντάσσονται επίσης στο πλαίσιο της απεργοσπαστικής τακτικής του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. ισχύουν όλα τα παραπάνω. Για την αντιμετώπισή τους ασκούνται εφέσεις στα διοικητικά δικαστήρια.

Κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας εντείνουν τον αυταρχισμό, αμφισβητούν κεκτημένες   συνδικαλιστικές ελευθερίες και χρησιμοποιούν ακόμα και το μέτρο της δυνητικής αργίας ενάντια στη συνδικαλιστική δράση, με τον πρώην Υπουργό Παιδείας να  παρακάμπτει ακόμα και αντίθετη, ομόφωνη απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου για το ίδιο ζήτημα στην περίπτωση συναδέλφου της Β/θμιας εκπαίδευσης.

Κορυφαία απόδειξη των αυταρχικών σχεδιασμών Κυβέρνησης και Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. αποτελεί η απαράδεκτη Υπουργική Απόφαση για την αποπομπή των αιρετών εκπροσώπων των εκπαιδευτικών από τα Πειθαρχικά Συμβούλια. Στερούν από τους/τις  διωκόμενους/ες συναδέλφους την υπεράσπιση του δίκιου τους, που οι αιρετοί θα εξέφραζαν στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής διαδικασίας απονομής δικαίου καταδεικνύοντας το πόσο φοβούνται οι κυβερνώντες τη γνήσια εκπροσώπηση των εργαζομένων.

Συναδέλφισσες-συνάδελφοι,

η 94^η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε. προχωράει σε:

1. Κάλυψη συνδικαλιστική και νομική σε όλους/ες που έχουν παραλάβει ή θα παραλάβουν κλήση σε πειθαρχικό λόγω της συμμετοχής τους στην Απεργία – Αποχή, όπως αυτή αποφασίστηκε στην Ολομέλεια προέδρων την 1^η Απριλίου 2024 καθώς και στην 93^η Γενική Συνέλευση της Δ.Ο.Ε.
2. Με ευθύνη του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θα διαμορφωθούν όλα τα απαραίτητα κείμενα και υπομνήματα για την στήριξη των εκπαιδευτικών ενώπιων των πειθαρχικών όπως έγινε και τις περιπτώσεις των ακροάσεων και των καθαιρέσεων.
3. Παρουσία των μελών του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. σε οποιαδήποτε περίπτωση ζητηθεί από τους Σ.Ε.Π.Ε. που να αφορά διώξεις, απειλές, τρομοκράτηση όποιου/ας συναδέλφου/ισσας συμμετέχει στην Απεργία – Αποχή και φυσικά κατά τις συνεδριάσεις, εφόσον γίνουν, των πειθαρχικών συμβουλίων.
4. Κάλυψη των νομικών – δικαστικών  εξόδων από την Ομοσπονδία στις περιπτώσεις που αφορούν διώξεις, ποινές, παραπομπές για την αξιολόγηση σε ποσοστό 60% από την Δ.Ο.Ε. και 40% από τους Σ.Ε.Π.Ε.
5. Δυναμώνουμε τον αγώνα για την επαναφορά των αιρετών στα πειθαρχικά συμβούλια. Η προσφυγή της Δ.Ο.Ε. στο Σ.τ.Ε. για ακύρωση της σχετικής Υπουργικής απόφασης εντάσσεται στο πλαίσιο αυτού του αγώνα.
6. Από την αρχή της νέα σχολικής χρονιάς το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θα αναλάβει νέες πολύμορφες και εξωστρεφείς πρωτοβουλίες για την ανάδειξη σε όλη την κοινωνία του θέματος των διώξεων με συνεντεύξεις, συναντήσεις με κόμματα και φορείς, εκδηλώσεις ενημέρωσης και αγωνιστικές δράσεις.

1. Οικονομικά – εργασιακά δικαιώματα εκπαιδευτικών

Βρισκόμαστε στα μέσα του 2025 και ο κλάδος βιώνει κάθε χρόνο όλο και περισσότερο τις συνέπειες των αντεργατικών νόμων και της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής που τον έχουν οδηγήσει σε φτωχοποίηση. Με τα νομοθετήματα των μνημονιακών δεσμεύσεων με ΕΕ και ΔΝΤ, που υπέγραψαν όλες οι κυβερνήσεις αλλά και το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης» της ΕΕ, το οποίο διαμορφώνει τα δημοσιονομικά δεδομένα την παρούσα περίοδο, οι μισθοί των εκπαιδευτικών συνεχίζουν να είναι καθηλωμένοι.

Είναι δεδομένο ότι οι όποιες αυξήσεις έχουν δοθεί, κάτω και από την πίεση των αγώνων μας, είναι κοροϊδία και ψίχουλα, που έχουν εξανεμιστεί ήδη από την ακρίβεια. Οι εκπαιδευτικοί έχουμε χάσει από το 2010 κι έπειτα το 45% του εισοδήματός μας. Έχουν κοπεί ο 13ος και ο 14ος μισθός, το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης, βιβλιοθήκης, ειδικής αγωγής, ενώ έχει «κλαπεί» και η ωρίμανση μισθολογικού κλιμακίου με το πάγωμα του κλιμακίου την περίοδο 2016-2017.

Όλα αυτά τη στιγμή που η ακρίβεια, ειδικά στην Ενέργεια και τα τρόφιμα, καλπάζει, για τα ενοίκια απαιτείται τουλάχιστον ένας ολόκληρος μισθός για ένα οικογενειακό σπίτι, ή τα 2/3 του μισθού για ένα μικρότερο. Μέσα σε όλα αυτά προστίθεται η ακρίβεια στα υλικά και αναλώσιμα, τα βοηθητικά και εκπαιδευτικά βιβλία που είναι απαραίτητα για την ενίσχυση του έργου των εκπαιδευτικών και που λόγω της χρηματοδότησης που κάθε χρόνο μειώνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αναγκάζει τους εκπαιδευτικούς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να γίνεται η εκπαιδευτική διαδικασία με αξιοπρέπεια.

Ακόμη πιο οξυμένη είναι η κατάσταση στους νέους εκπαιδευτικούς, αναπληρωτές- αναπληρώτριες και νεοδιόριστες- νεοδιόριστους.

Οι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί πέρα από τα κουτσουρεμένα δικαιώματά τους στις άδειες (κανονικές, αναρρωτικές, ανατροφής, επαπειλούμενης εγκυμοσύνης κ.α.) έχουν να διαχειριστούν το γεγονός ότι στην καλύτερη περίπτωση, αν προσληφθούν τον Σεπτέμβρη, θα πληρωθούν για 9 μήνες και αυτούς όχι πάντα πλήρεις. Μάλιστα, ο Σεπτέμβρης, λόγω της μη πρόσληψης από την αρχή του σχολικού έτους, και ο Ιούνιος, λόγω της απόλυσης στις 21 του μηνός, είναι με μειωμένο μισθό- τουλάχιστον κατά 200-250 ευρώ-.

Αυτή η ανασφάλεια και η μιζέρια είναι το «ευχαριστώ» του κράτους, της κυβέρνησης της ΝΔ και του Υπουργείου στους ανθρώπους που αφήνουν τις οικογένειές τους, ακόμη και τα μωρά τους, και αλλάζουν κάθε χρόνο κατοικία, κοιμούνται ακόμη και σε αμάξια ή σε κάμπινκ σε τουριστικούς προορισμούς.

Αντίστοιχα, η αναλγησία του κράτους φαίνεται και στις περιπτώσεις αναπληρωτριών που αναλαμβάνουν υπηρεσία με τα μωρά τους σε πολύ μικρή ηλικία. Είναι απολύτως αναγκαία η πρόβλεψη για δωρεάν θέση σε παιδικό/ βρεφονηπιακό σταθμό για τις συμβασιούχους εκπαιδευτικούς, καθώς το καθεστώς που υπάρχει αναγκάζει να φεύγει μεγάλο μέρος του πενιχρού εισοδήματος και σε αυτό το σημαντικό ζήτημα.

Την ίδια στιγμή το εισόδημα των συμβασιούχων εκπαιδευτικών κατατρώγεται και από τα επί πληρωμή σεμινάρια και μεταπτυχιακά που απαιτεί το προσοντολόγιο, για να μπορούν αυτοί να βρίσκονται στους πίνακες του ΑΣΕΠ με όρους που να επιτρέπουν να προσλαμβάνονται συνεχόμενα.

Βέβαια, καθώς δεν έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η επιπλέον «επιβράβευση».  Η αύξηση των ενσήμων από 125 σε 175 που απαιτούνται για να δοθεί το πενιχρό επίδομα ανεργίας, καταλήγει να αποκλείει από το να το πάρουν χιλιάδες συμβασιούχους που δουλεύουν για πρώτη φορά και προσλαμβάνονται σε μεταγενέστερες φάσεις προσλήψεων.

Απ’ όλα τα παραπάνω γίνονται ξεκάθαρες οι αιτίες των πάνω από 1000 παραιτήσεων συμβασιούχων εκπαιδευτικών τη σχολική χρονιά που διανύσαμε, αλλά και των δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων εκπαιδευτικών που κάνουν 2η και 3η δουλειά για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα.

Δε μπορεί να συνεχιστεί αυτή η εξαθλίωση!

Οι μαζικοί, μόνιμοι διορισμοί όλων των συμβασιούχων εκπαιδευτικών πρέπει να γίνουν εδώ και τώρα!

Αντίστοιχα, η αναγκαιότητα υπογραφής κλαδικής ΣΣΕ είναι πιο επιτακτική από ποτέ!

Σύμβασης που να κατοχυρώνει μαζί με τις διεκδικούμενες αυξήσεις για όλον τον κλάδο:

την εξίσωση των δικαιωμάτων των συμβασιούχων με αυτά των μόνιμων,

την κρατική μέριμνα για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς κατοικίας κοντά στο χώρο δουλειάς,

όπως και την κατοχύρωση 12μηνης σύμβασης μέχρι τον διορισμό.

Αποτελούν τα βασικά εργαλεία, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για αξιοπρεπή διαβίωση, που θα επιτρέπει και την ακόμη καλύτερη και απρόσκοπτη προσφορά του εκπαιδευτικού στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Αντίστοιχα, στην ίδια δύσκολη μοίρα βρίσκονται και οι συνθήκες διαβίωσης των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών. Μετά από χρόνια περιπλάνησης ανά την Ελλάδα, στηρίζοντας το δημόσιο σχολείο της υποχρηματοδότησης, μπαίνοντας στη διαδικασία του διορισμού και της μονιμοποίησης βρίσκουν πάλι εμπόδια.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που για άλλη μια φορά αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο μόνιμης κατοικίας για να αποδεχθούν το διορισμό, αντιμετωπίζοντας όλες τις δυσκολίες της ακρίβειας, των πανάκριβων ενοικίων αλλά και τη δυσκολία εύρεσης κατοικίας σε τουριστικούς προορισμούς.

Μάλιστα, όλα αυτά έχουν να τα αντιμετωπίσουν με μισθό- χαρτζιλίκι των 823 ευρώ. Ειδικά για τους εκπαιδευτικούς που διορίζονται μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, δεν υπάρχει καμία μέριμνα για το πώς θα ανταποκριθούν στα πρώτα αναγκαία έξοδα (π.χ. μετακίνηση, διατροφή, διαμονή), καθώς ο πρώτος μισθός μπαίνει πολύ αργότερα από την πρόσληψη.

Αντίστοιχα, μαζί με τις διεκδικήσεις στα μισθολογικά δικαιώματα, τα ζητήματα που αφορούν την υπογραφή της κλαδικής ΣΣΕ και ρυθμίζουν τη συνυπηρέτηση ζευγαριών εκπαιδευτικών, καθώς και της μονοετούς (αντί της διετούς) υποχρεωτικής υπηρέτησης στην περιοχή διορισμού, μπαίνουν ψηλά στην προμετωπίδα της διεκδίκησης.

Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: ακόμη και οι πρόσφατες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, καταφέρανε αυτός να είναι κατά 28 ευρώ μειωμένος σε σχέση με αυτόν του 2011.

Από την άλλη οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν 11 δις ευρώ κέρδη για το 2023, έχουν ξεπεράσει αυτό το ποσό για το 2024. Αν προσθέσουμε τα κέρδη από όλα τα τελευταία χρόνια, μιλάμε για ποσά που κόβουν την ανάσα.

Αποκαλυπτικά είναι και τα στοιχεία έρευνας που αναδεικνύουν πως η εμπορευματοποίηση της Παιδείας έχει οδηγήσει σε αύξηση κερδών των ιδιωτών και μείωση του εισοδήματος των εργαζόμενων.

Το 4,2% των δαπανών για φροντιστήρια γενικής εκπαίδευσης αφορά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Εντυπωσιακό είναι ότι η δαπάνη αυτή έχει 4πλασιαστεί: Από 5,9 εκατ. ευρώ το 2013 έχει ανέλθει σε 26,1 εκατ. ευρώ το 2023, γεγονός που αποδίδεται στην ανάπτυξη των κέντρων μελέτης τα τελευταία χρόνια.

Αντίστοιχα, οι πολεμικοί εξοπλισμοί των 800 δις ευρώ της ΕΕ, οι απαιτήσεις του ΝΑΤΟ για δαπάνες που φτάνουν το 5% των κρατικών προϋπολογισμών, το 12ετές εξοπλιστικό πρόγραμμα ευρωενωσιακής και Νατοϊκής κοπής που ψηφίστηκε στη Βουλή πριν λίγους μήνες αποτελούν ξεκάθαρα στοιχεία για τα σχέδια κυβέρνησης και «συμμάχων» να τσακίσουν κι άλλο τις ζωές μας. Μέσα από αντιλαϊκά μέτρα που θα κόβουν από μισθούς, συντάξεις, δαπάνες για Υγεία, Ασφάλιση, Παιδεία. Μέσα από τους πολέμους που ετοιμάζουν, για να εξασφαλίσουν τα κέρδη των μεγάλων ομίλων σφαγιάζοντας τις ζωές μας.

Βγαίνουμε μπροστά με τους αγώνες μας και διεκδικούμε:

• Αύξηση 20% στους μισθούς. Δηλαδή ποσοστιαία αύξηση ανάλογη με αυτή που δόθηκε σε άλλες κατηγορίες μισθοδοτούμενων από το δημόσιο.
• Επαναφορά 13ου-14ου μισθού.
• Να προσμετρηθεί στη μισθολογική εξέλιξη η διετία 2016 – 2017 που έχει «παγώσει».
• Κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης του 2% επί του μισθού μας.
• Αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ  με προσαύξηση 3.000 ευρώ για κάθε τέκνο.
• Επαναφορά των τριών βασικών επιδομάτων που κόπηκαν σταδιακά τα προηγούμενα χρόνια ακόμα και πριν τα μνημόνια, του επιδόματος εξωδιδακτικής απασχόλησης, του επιδόματος βιβλιοθήκης και του επιδόματος ειδικής αγωγής.
• Διπλασιασμός του επιδόματος παραμεθορίου και γενίκευση των περιοχών που το δικαιούνται.
• Υπογραφή 12μηνων συμβάσεων για τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς – εξίσωση των δικαιωμάτων με αυτά των μόνιμων – εδώ και τώρα θέσπιση της 9μηνης άδειας ανατροφής  τέκνων.
• Κανένας κόφτης στο επίδομα ανεργίας. Επίδομα για ανεργίας για όλους τους αναπληρωτές που απολύονται κάθε Ιούνιο.
• Μαζικοί διορισμοί όλων των συμβασιούχων – αναπληρωτών.
• Δημιουργία κατοικιών για τους εκπαιδευτικούς. Χορήγηση επιδόματος ενοικίου στους νεοδιόριστους και αναπληρωτές και όλους τους εκπαιδευτικούς που προσλαμβάνονται εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας.
• Πρόγραμμα φθηνής λαϊκής στέγης που θα καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες όλων των εργαζομένων. Να επιστραφούν εδώ και τώρα τα 2 δις € που κλάπηκαν από το κράτος μετά την κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και να διατεθούν στο λαό για την κάλυψη των στεγαστικών του αναγκών.
• Μέριμνα για τη σίτιση των εκπαιδευτικών.
• Δωρεάν φοίτηση τέκνων των εκπαιδευτικών στους βρεφικούς/ παιδικούς σταθμούς.

 

ΑΣΕ_Διεκδικητικό Πλαίσιο και Πρόγραμμα Δράσης προς τη Γενική Συνελεύση 28_5-2025

Προτάσεις της ΑΣΕ που αφαιρέθηκαν με ευθύνη των ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΔΙΚΤΥΟ από την θεματολογία της 94ης ΓΣ της ΔΟΕ